Ludwig Mies van der Rohe

Ο μετέπειτα διευθυντής του Bauhaus Ludwig Mies van der Rohe γεννήθηκε στο Άαχεν στις 27 Μαρτίου 1886 ως Ludwig Mies. Αργότερα πρόσθεσε το πατρικό όνομα της μητέρας του στο όνομά του.

Από το 1887 έως το 1900 ο Mies van der Rohe έμαθε το επάγγελμα του λιθοξόου από τον πατέρα του στην οικοδομική σχολή του καθεδρικού ναού του Άαχεν. Από το 1903 έως το 1904 εργάστηκε ως σχεδιαστής σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο στο Άαχεν και μετακόμισε στο Βερολίνο το 1905. Εκεί γνώρισε τους Walter Gropius, Hannes Meyer και επίσης τον Le Corbusier. Το 1911/1912 σχεδίασε τη γερμανική πρεσβεία στην Αγία Πετρούπολη, την οποία επέβλεψε και ως υπεύθυνος κατασκευής. Το 1912 άρχισε να δραστηριοποιείται μόνος του και ανέλαβε παραγγελίες για βίλες από πλούσιους Βερολινέζους. 

Στη δεκαετία του 1920 ήταν μέλος και ιδρυτής διαφόρων πρωτοποριακών ομάδων και συνεκδότης του περιοδικού "G". Έγινε παγκοσμίως γνωστός ως αρχιτέκτονας του μοντερνισμού στην Παγκόσμια Έκθεση της Βαρκελώνης. Από το 1930 έως το 1933 ήταν διευθυντής του Bauhaus. 

Μετά την απαγόρευση του επαγγέλματός του από τους εθνικοσοσιαλιστές, μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1938, άνοιξε αρχιτεκτονικό γραφείο στο Σικάγο και ήταν επικεφαλής του τμήματος αρχιτεκτονικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας/Ιλλινόις. Ακολούθησε μια εξαιρετικά δημιουργική φάση μέχρι το θάνατό του στο Σικάγο στις 17 Αυγούστου 1969. 

Έργο

Ο Mies van der Rohe είναι - μαζί με τον Gropius και τον Le Corbusier - ένας από τους θεμελιωτές της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Αρχικά εμπνευσμένος από το αναγεννησιακό στυλ του Karl Friedrich Schinkel, στράφηκε στον εξπρεσιονισμό μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δημιουργήθηκαν καινοτόμες γυάλινες πολυκατοικίες σε ορθολογικό στυλ, γνωστές και ως "αρχιτεκτονική του δέρματος και των οστών", οι οποίες έδωσαν νέα ώθηση τόσο στη σύγχρονη όσο και στη μεταγενέστερη αρχιτεκτονική. Εργάστηκε επίσης ως "περιστασιακός σχεδιαστής επίπλων" και σχεδίασε τη θρυλική του καρέκλα cantilever το 1927. 

Το 1928/1929 δημιούργησε το γερμανικό περίπτερο για την Παγκόσμια Έκθεση της Βαρκελώνης, καθιερώνοντας έτσι σε διεθνές επίπεδο την ιδέα του "ρέοντος χώρου". Βασιζόταν στην ιδέα μιας ανοιχτής κάτοψης στην οποία οι τοίχοι ήταν αποσυνδεδεμένοι από την υποστηρικτική τους λειτουργία. Ένα διάσημο κτίριο αυτής της περιόδου είναι η "Tugendhat-Villa" στο Μπρνο.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις ΗΠΑ, δημιουργήθηκαν διεθνώς αναγνωρισμένα έργα όπως το "Lafayette Park" (1955-1963) και τα "Battery Park Apartments" (1957-1958) στη Νέα Υόρκη. Το 1968 επέστρεψε επίσης στη Γερμανία και σχεδίασε τη Neue Nationalgalerie στο Βερολίνο.

Σχεδιασμός και φιλοσοφία

Οι καλλιτεχνικές κατευθυντήριες γραμμές του Mies van der Rohe ήταν η λειτουργικότητα και οι σαφείς μορφές. Τα αγαπημένα του υλικά ήταν το ατσάλι, το γυαλί και το σκυρόδεμα. Εισήγαγε τη σπονδυλωτή μέθοδο κατασκευής και επέβαλε ανοιχτές χωρικές συνθέσεις, οι οποίες επέτρεπαν την ελεύθερη θέαση των κτιρίων. Η δημιουργική του αρχή: "Το λιγότερο είναι περισσότερο".

Το ορθολογικό και ρεαλιστικό ύφος των καλλιτεχνών αυτής της περιόδου διαμορφώθηκε σίγουρα από τις τεράστιες τεχνικές, επιστημονικές και κοινωνικές αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές δεν μπορούσαν πλέον να εκφραστούν στην αρχιτεκτονική με διακοσμητικά καλύμματα ή ιστορικές αναφορές. Ένα άλλο σημείο καμπής ήταν η εμπειρία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Από νωρίς άρχισε να ενδιαφέρεται για φιλοσοφικά και επιστημονικά θέματα καθώς και για τα θεωρητικά προβλήματα της εποχής του, τα οποία συζητούνταν εκτενώς μεταξύ των καλλιτεχνών του Βερολίνου εκείνη την εποχή. Ο Mies van der Rohe συμμετείχε ενεργά σε συζητήσεις και διαλέξεις και εκπροσώπησε τη θέση της Νέας Αντικειμενικότητας. Ποτέ όμως δεν αφιερώθηκε στην καθαρή λειτουργικότητα. Υπό τον τίτλο "Η νέα εποχή", λίγο πριν από τον διορισμό του ως διευθυντή του Bauhaus, επικαλέστηκε την επιστροφή στις "αξίες" και το "πνεύμα", αποκλίνοντας έτσι σαφώς από την καθαρά "επιστημονική κοσμοθεωρία" πολλών συναγωνιστών του.

Φάση του Bauhaus

Με τον διορισμό του Mies van der Rohe ως νέου διευθυντή του Bauhaus, η αρχή του καθαρού σκοπού, της καθαρής λειτουργικότητας, όπως την εκπροσωπούσε ο προκάτοχός του Hannes Meyer, αμβλύνθηκε. Ο Mies van der Rohe τάχθηκε πολύ περισσότερο υπέρ της εφαρμογής μιας νέας ομορφιάς στην αρχιτεκτονική που ξεπερνούσε την καθαρά λειτουργική υπαγόρευση. Προσανατολίζει πλέον όλο και περισσότερο τη σχολή προς την αισθητική και αισθησιακή αρχή. 

Ήταν όμως και μια εποχή πολιτικών ανακατατάξεων και δεν ήταν μόνο για την αρχιτεκτονική που άρχισε μια δύσκολη εποχή στη Γερμανία. Μεταφέροντας τη σχολή Bauhaus από το Dessau στο Βερολίνο, κατάφερε να αποτρέψει το κλείσιμό της για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μέχρι το 1933, αλλά η εγγύτητα του Bauhaus με κάποιες σοσιαλιστικές ιδέες καθώς και η όλη πολιτιστική αντίληψη αποτέλεσαν αγκάθι για τους Ναζί. Και έτσι οι νέοι κυρίαρχοι έκλεισαν το Bauhaus και απαγόρευσαν στον Mies van der Rohe την άσκηση επαγγέλματος, παρά τις ενέργειες όπως η είσοδος στο Πολιτιστικό Επιμελητήριο του Ράιχ ή η υπογραφή ενός καλέσματος καλλιτεχνών για την υποστήριξη του νέου καγκελάριου του Ράιχ το 1934, που έφερε αργότερα στον Mies van der Rohe την κατηγορία του οπορτουνισμού.