Η αναζήτηση του σωστού τρόπου αντιμετώπισης του ψηφιακού κατακλυσμού πληροφοριών και εικόνων, η αλλαγή στη σχέση μεταξύ ανθρώπων και τεχνολογίας και η σχετική τάση για προοδευτική αποπροσωποποίηση είναι θέματα που συζητούνται ευρέως σήμερα. Ωστόσο, είναι μόνο υποθετικά φαινόμενα της εποχής μας. Στο καλλιτεχνικό του έργο και με την πειραματική του χρήση των νέων μέσων, ο καλλιτέχνης της πρωτοπορίας και δάσκαλος του Bauhaus László Moholy-Nagy (1895-1946) πρόλαβε τις τρέχουσες συζητήσεις- ήδη από τη δεκαετία του 1920, ήταν πεπεισμένος ότι οι άνθρωποι χρειάζονταν υποστήριξη για να αντιμετωπίσουν την αισθητηριακή υπερδιέγερση σε ένα ολοένα και περισσότερο τεχνολογικοποιημένο και - εδώ η προνοητικότητα του Moholy-Nagy αποδεικνύεται σχεδόν προφητική - ψηφιοποιημένο περιβάλλον. 

Σε αυτόν τον τόμο, ο Oliver A. I. Botar εξετάζει τις μεθόδους με τις οποίες ο Moholy-Nagy αντιμετώπισε την τεχνολογία στο έργο του και διερευνά το ερώτημα σε ποιο βαθμό θα πρέπει να θεωρηθεί πρωτοπόρος του ψηφιακού. Στόχος του τόμου είναι επίσης να εισαγάγει τους νεότερους αναγνώστες σε αυτή την πρωτοπόρο προσωπικότητα και να τονίσει τη σημασία του έργου του Moholy-Nagy για τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία.

Συγγραφέας(-ες): Oliver Botar

Επιμέλεια: Bauhaus Archiv/Museum für Gestaltung, Plug In Museum of Contemporary Art

21 × 29,7 cm, 8 ¼ × 11 ¾ in

192 σελίδες, 415 εικονογραφήσεις

σκληρόδετο