Alman dokuma sanatının bir simgesi, Gertrud Arndt'in 1924 tarihli Bauhaus halısıdır, bu nedenle mevcut üretim bir dünya prömiyeri. Bauhaus Arşivi ve Arndt ailesinden alınan ayrıntılı belgeler, yeniden baskı için bir model olarak kullanıldı.

Alman dokumacılığının ve Bauhaus'un bir simgesi, 1924'ten Gertrud Arndt'ın 2 numaralı Bauhaus halısıdır, çünkü o sırada üretilen tek kopya Weimar'daki Bauhaus kurucusu Walter Gropius'un ofisinde bulundu. Bu yönetmenin ofisi aynı zamanda çeşitli atölyelerden eserlerin ziyaretçilere sunulduğu bir galeri olarak da hizmet vermiştir (dördüncü resme bakınız). Walter Gropius'un iyi düşünülmüş mimari mekansal kompozisyonu, çeşitli Bauhaus eserlerinin toplam bir sanat eserini oluşturdu; Temel, Gertrud Arndt halısının kare geometrisiydi. Tasarımcı halıları veya Drechlse halısı, Bauhaus Arşivinden alınan ayrıntılı belgelere ve yeniden baskı için bir kaynak olarak Gertrud Arndt'ın aile kayıtlarına dayanıyordu. Bauhaus Halı No. 2, 192 adet el dokuması ile özel olarak düzenlenmiş karelerden oluşur, temel renk spektrumları, ortaya doğru açık ve koyu sarı karelerle bölünmüş mavi ve grinin farklı tonlarıdır.

Gertrud Arndt 1923 sonbaharında Weimar'daki Bauhaus'ta eğitimine başladı. Aslında mimar olmak istiyordu, ancak diğer birçok Bauhaus öğrencisi gibi dokuma eğitimi için bir yer verdi. Burada biri Walter Gropius'un ofisinde referans olarak kullanılan iki halı tasarladı. Çalışmalarını bitirdikten sonra fotoğrafa ağırlık verdi. Kocası Bauhaus öğrencisi Alfred Arndt ile 1927'de Thüringen'deki Probstzella'ya gitti ve burada kocası "Haus des Volkes" in inşaatında mimar olarak yer aldı. İki yıl sonra, Alfred Arndt'in 1929'da Bauhaus yöneticisi Hannes Meyer tarafından genişletme atölyesinin başına getirilmesinin ardından çift, Dessau'daki Bauhaus'a geri döndü. Dessau'da Gertrud Arndt, çok beğenilen bir fotoğraf otoportreleri serisi yarattı.

Kuralları yazan adam. Walter Gropius, Münih Teknik Üniversitesi'nde mimarlık okumak için ilk kaydolduktan sonra, 1908'de diplomasını tamamlamadan ayrıldığı Charlottenburg-Berlin Üniversitesi'nde eğitimine devam etti. Gropius, aynı yıl Peter Behrens'in ofisine katıldı ve burada Ludwig Mies van der Rohe, Le Corbusier ve Dietrich Marcks da dahil olmak üzere mesleklerinde ışık tutacak bir dizi mimarla birlikte çalıştı.

Behrens için iki yıl çalıştıktan sonra Gropius, 1910 yılında mimarlık ve endüstriyel tasarım için kendi muayenehanesini kurdu. Bu dönemdeki çıktıları arasında duvar kağıtları, seri üretilen iç mobilyalar, araba gövdeleri ve hatta bir dizel lokomotif vardı.

Adolf Meyer ile birlikte tasarladığı Alfeld an der Leine'deki Fagus Fabrikası, ilk büyük mimari çalışması olacaktı. Şeffaf çelik ve cam cephesi ile bu fabrika binası, 1920'lerde sonunda »Neues Bauen« veya »Yeni Nesnellik« hareketine dönüşen daha sonra »Modern Mimari« olarak bilinen şeyin öncü bir eseri olarak kabul edilmektedir. Fagus Fabrikası, Haziran 2011'de UNESCO Dünya Mirası statüsüne layık görüldü.

Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra Gropius, Bauhaus'un kurucu üyesi oldu: 1919'da Weimar'daki (Thuringia) Großherzoglich-Sächsischen Hochschule für Bildende Kunst'un Direktörü olarak Henry van de Veldes'in yerine geçti ve enstitünün adını »Weimar'daki Staatliches Bauhaus« olarak değiştirdi. Gropius, 1926'ya kadar Weimar'da ve ardından Dessau'da Müdürlük ofisini elinde tuttu. Onun yerine, 1933'te kapanana kadar Bauhaus'u yöneten Ludwig Mies van der Rohe geçti. Gropius, Bauhaus'u "Marksizm Kilisesi" olarak damgalayan Nazilerin karalama kampanyasının ardından 1934'te İngiltere'ye göç etti. 1937'de Harvard Üniversitesi Tasarım Okulu'nda mimarlık profesörü olarak görev yaptığı Cambridge, ABD'ye taşındı.